آیا زندگی اجتماعی در انزوای اجتماعی ممکن است؟

آیا همه گیری کروناویروس و در خانه ماندن در روابط شما خللی ایجاد کرده است؟
فروردین ۱۶, ۱۳۹۹
در خانه ماندن: بازگشت به روزهای خوش و ناخوش گذشته
فروردین ۱۸, ۱۳۹۹

آیا زندگی اجتماعی در انزوای اجتماعی ممکن است؟

08

ژیلا سورنی

درمانگر زوج درمانی با رویکرد ETT

نقش تعامل اجتماعی و احساس خوشبختی ناشی از آن بر هیچکس پوشیده نیست، انسان موجودی اجتماعی است و تمایل شدیدی به تعامل و گفتگو و حضور فیزیکی در جمع دارد، تمایلی که برای حفظ روحیه و سلامت جسم و جان او مهم است و طبیعتا تحمل موقعیت قرنطینه و انزوای اجتماعی برای او پارادوکس و موقعیتی بسیار چالشی و جانکاه به شمار می آید.
جمله هایی چون « کاش اینجا بودین…/ای کاش…هم اینجا بود/جای …خالی/جات خالی و…»را به یاد بیاورید اغلب ما دوست داریم موقعیت های شادی بخش و احساسات حاصله از آن را با دیگران به اشتراک بگذاریم.
از طرف دیگر هنگامی که چیزی آزارمان می دهد و به قول معروف روحیه مان خراب می شود، تمایل داریم کسی را ببینیم و خود را درگیر فعالیتهایی کنیم که خلق و خوی مان را عوض و روحیه مان را تقویت  کند.
در هر حال ما برای دوری از درد و تهدید، و رسیدن به لذت نسبی، یا به منظور اشتراک گذاشتن تجارب شاد و آرامبخش مان به بودن در جمع و حضور دیگران نیازمندیم ،  و در واقع تعامل اجتماعی برای احساس تعلق اجتماعی و حس خوشبختی و شادمانی، امری ضروری است.
در مقابل انزوا و دوری از اجتماع(مثل قرنطینه این روزها)، می تواند سطح تعلق اجتماعی ،سعادتمندی و شادمانی را به شدت کاهش دهد.

شاید در حال حاضر از امکان حضور اجتماعی و ابراز شادی و پیدا کردن راهی برای زنده کردن دوباره این موقعیتها گفتن، امری نشدنی و غیرممکن به نظر برسد، اما فقط برای چند لحظه فکر کنید، آیا واقعا هیچ راهی نیست؟
با شیوع همه گیری کوروناویروس و پیامدهای بالقوه وحشتناک آن برای زندگی همه ما و اختصاص بخش زیادی از فضای اخبار به این مورد، شنیدن گزارشهای مثبتی از پویشهای خودجوش تعاملات اجتماعی و ابراز شادمانی و قدر دانی ساکنین محله ها و شهرها ، احتمالاً همان فرصتی است که به دنبالش هستیم.
ما هم برای قرار نگرفتن در وضعیت انزوای اجتماعی و برون رفت از وضع موجود باید هر چه زودتر استراتژی های جدیدی پیدا کنیم.
استقبال و پیوستن به دعوتها و قرارهای مجازی برای حضور و خواندن آواز و سرودهای جمعی،یا تشویق و آرزوی سلامتی برای کادر درمان و همه آنها که در کار تأمین و حفاظت از سلامتند، ورزش و احوالپرسی از همسایگان در بالکنها و پشت پنجره ها در تایم مشخص، تعامل و طرح گفتگوی اختصاصی با جمع فامیلی و دوستان و همکاران از طریق فضای آنلاین و به صورت چهره به چهره (ما نیاز به دیدار داریم،لذا ترجیحا ارتباط تلفنی و چت “Words with Friends” را کنار بگذارید)، درگیر شدن در برخی از رقابت های سالم و روحیه بخش مجازی و عضویت در باشگاههای فعال آنلاین که همگی علیرغم مجازی بودن، روح تعامل اجتماعی را به شما القا می کنند،از پیشنهادهای ما در این خصوص است.
یادتان باشد که تلاش های فردی ما می تواند به یک نتیجه اجتماعی فوق العاده منجر  شود، که اگر اینطور نباشد،ممکن است پس از مدتی علیرغم بودن در کنار خانواده، احساس تنهایی و انزوا ما را از پای در آورد.

مطلب پیشنهادی  اختلال شخصیت وابسته

ژیلا سورنی

 

با مرکز روانشناسی بینش کرج  همراه شوید

👇👇👇

۰۲۶۳۴۴۱۷۵۶۷

۰۹۰۳۶۴۱۱۲۲۵

روانشناس خوب در کرج

مشاور خوب در کرج

1 دیدگاه

  1. آمنه گفت:

    عالی بود متشکرم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.