معرفی بهترین روانشناس کودک در شهر کرج + نکاتی در مورد روانشناسی کودک

دوران کودکی یک مرحله قابل توجه پر از کنجکاوی، رشد و پتانسیل بی حد و حصر است. درک پیچیدگی های روانشناسی کودک نه تنها برای والدین و مربیان بلکه برای هر کسی که علاقه مند به سفر رشد انسانی است ضروری است. در این راهنمای مقدماتی، مفاهیم اصلی روان‌شناسی کودک را بازگشایی می‌کنیم و مراحل دگرگونی زندگی کودک را روشن می‌کنیم.

جادوی دوران کودکی: روانشناسی کودک چیست؟

روانشناسی کودک مطالعه چگونگی تفکر، احساس و رفتار کودکان در حین رشد و بلوغ است. این کتاب به جنبه‌های شناختی، عاطفی و اجتماعی رشد کودک می‌پردازد و چگونگی تعامل این عوامل و شکل‌دهی جهان‌بینی کودک را بررسی می‌کند. از دوران نوزادی تا نوجوانی، هر مرحله چالش ها و فرصت های منحصر به فردی برای رشد به همراه دارد.

بلوک های سازنده رشد: مراحل کودکی

دوران کودکی را می توان به چند مرحله رشد تقسیم کرد که هر کدام با نقاط عطف و ویژگی های مشخص مشخص می شوند:

دوران نوزادی و نوپا: این مرحله با رشد سریع فیزیکی، رشد مهارت های حرکتی و ظهور ارتباطات اولیه مشخص می شود.

اوایل کودکی: کودکان مهارت های زبانی و اجتماعی را توسعه می دهند، در بازی های تخیلی شرکت می کنند و حس اولیه هویت خود را شکل می دهند.

دوران کودکی میانی: توانایی های شناختی گسترش می یابد، دوستی ها مهم تر می شوند و عزت نفس شروع به رشد می کند.

نوجوانی: سال های نوجوانی با کاوش هویت، افزایش استقلال و تغییرات عاطفی مشخص می شود.

باز کردن ذهن کودک: مفاهیم کلیدی در روانشناسی کودک

برای درک واقعی رفتار و رشد کودک، درک چند مفهوم کلیدی ضروری است:

طبیعت در مقابل پرورش: این بحث به بررسی تأثیر متقابل بین عوامل ژنتیکی (طبیعت) و تأثیرات محیطی (پرورش) در شکل دادن به رشد کودک می پردازد.

نظریه دلبستگی: کیفیت دلبستگی های اولیه به مراقبین می تواند بر رفاه عاطفی و روابط اجتماعی کودک در طول زندگی تأثیر بگذارد.

رشد شناختی: مراحل رشد شناختی پیاژه چگونگی درک کودکان از جهان را روشن می کند.

اجتماعی شدن: کودکان هنجارها و ارزش های اجتماعی را از طریق تعامل با خانواده، همسالان و رسانه ها می آموزند.

چرا آموزش رشد عاطفی مهم است؟

آیا می توانید اولین باری که اسباب بازی مورد علاقه دوران کودکی خود را به اشتراک گذاشتید، به یاد بیاورید؟ شاید متوجه کسی شده باشید که نیاز به تشویق دارد. آنچه قبلاً باعث فروپاشی می شد، اکنون شما با کمال میل انجام می دهید. شاید در آن زمان آن را نمی دانستید، اما این یک گام بزرگ در رشد عاطفی شما بود – و این رشد به طور قابل توجهی توسط بزرگسالان زندگی شما هدایت می شد.

به گفته مرکز ملی محیط های یادگیری ایمن و حمایتی، رشد عاطفی قوی منجر به پنج مهارت کلیدی می شود: خودآگاهی، آگاهی اجتماعی، تنظیم هیجانی، تصمیم گیری مسئولانه و ایجاد رابطه. این مهارت ها به نوبه خود بر موفقیت در مدرسه، در خانه، در جوامع و در جامعه تأثیر می گذارد.

از سوی دیگر، کسانی که راهنمایی عاطفی به آنها داده نمی شود، اغلب از نظر عاطفی، تحصیلی، فیزیکی و رفتاری دچار مشکل می شوند. اگر نمی توانید احساسات خود را متوجه شوید، بیان و مدیریت کنید، تمرکز بر مدرسه، دوستیابی یا کار در یک تیم فوق العاده دشوار است.

رشد عاطفی بر همه رشد تأثیر می گذارد، و با توجه به پنجره کوچک رشد باورنکردنی در کودکان قبل از پنج سالگی، پرورش آن از همان ابتدا بسیار مهم است.
3 مرحله عاطفی عمده در رشد کودکی

به سه مرحله حیاتی رشد عاطفی نگاهی دقیق بیندازید تا بتوانید برای حمایت از کودکانی که از آنها مراقبت می کنید مجهز شوید.
1. توجه به احساسات: تولد یک

نظریه های مختلفی در مورد چگونگی رشد و عملکرد احساسات وجود دارد. برخی فکر می کنند ما تنها با سه احساس به دنیا می آییم: شادی، خشم و ترس. برخی دیگر بر این باورند که نوزادان از بدو تولد می توانند طیف وسیع تری را احساس کنند. نمی‌توان مطمئن شد که چه زمانی نمی‌توانند به ما بگویند، اما از طریق گریه و ناله کردن، نوزادان مطمئناً چیزی را با هم ارتباط می‌دهند. در این مرحله، یک نوزاد در حال کشف جهان است – چیزهای خوب مانند نوازش، چیزهای بد مانند پوشک کامل. آنها متوجه می شوند که همه چیز چه احساسی در آنها ایجاد می کند.
چگونه در این مرحله رشد را تقویت کنیم

یک محیط امن و سازگار ایجاد کنید. این سکوی پرتابی است که کودکان می توانند از آن به اندازه کافی اعتماد به نفس داشته باشند تا بتوانند خود را کشف و بیان کنند. وقتی آنها بدانند که شما در کنار آنها خواهید بود، احتمال بیشتری دارد که خطرات لازم برای توسعه را بپذیرند.

آدینا محللی، متخصص مراقبت از خانواده از Maple Holistics، معتقد است که برای ایجاد این محیط، تقویت روابط سالم در درجه اول و مهم‌تر از همه است.

محللی می گوید: «کودکان با نیاز و تمایل به برقراری ارتباط با اطرافیان خود به دنیا می آیند. زمانی که مراقبین در سال‌های اولیه با کودکان روابط مثبت برقرار می‌کنند، کودکان احساس امنیت و آرامش می‌کنند و پایه‌های رشد اجتماعی و عاطفی سالم را می‌سازند.»

خودآرامبخشی را تشویق کنید. اگرچه برخی به سرعت از رفتارهایی مانند مکیدن شست جلوگیری می کنند، اما این به کودکان کمک می کند تا خود را آرام کنند و اولین قدم برای تنظیم احساسات است. وارد نشدن و رفع مشکل می‌تواند دشوار باشد، اما اگر می‌خواهید کودک بعداً بتواند احساسات خود را مدیریت کند، مهم است که به او اجازه دهید برخی چیزها را خودش بفهمد.

احساسات خود را نشان دهید. مهم نیست در چه مرحله ای، کودکان مراقبان خود را آینه می کنند. با تطبیق حالات صورت کودک و بیان احساسات خود، می توانید به کودک کمک کنید هم احساسات او و هم شما را متوجه شود. این همچنین به شما کمک می کند الگوی احساسی بودن را تمرین کنید.

کیت تونستال، خالق سایت سبک زندگی و فرزندپروری The Less-Refined Mind، استدلال می کند که این اقدامات کوچک می توانند تأثیر قابل توجهی داشته باشند. “بزرگترین تاثیر بر رفتار کودکان در هر سنی این است که چگونه ما به عنوان والدین به احساسات بزرگ واکنش نشان می دهیم. بچه‌های ما از ما الگوبرداری خواهند کرد، بنابراین مهم‌ترین راه برای کمک به آنها در تنظیم احساسات و واکنش‌هایشان، الگوبرداری از رفتارهای مطلوب است.»
2. ابراز احساسات: دو تا سه

همانطور که کودکان دایره لغات و استقلال بیشتری پیدا می کنند، آنها با بیان احساسات به روش های جدید آزمایش می کنند. برخی از آن مانند ترسیم و روایت تصویری از هیولای ترسناک زیر تخت مفید خواهد بود. برخی از آن‌ها بیشتر شبیه به عصبانیت در فروشگاه‌های مواد غذایی است، زیرا نمی‌توانند پفک پنیر دریافت کنند. این می تواند مرحله بسیار سختی برای بزرگسالان باشد زیرا کودکان احساسات پیچیده ای را تجربه می کنند اما هنوز بیان سالم در مقابل ناسالم را تشخیص نداده اند.
چگونه در این مرحله رشد را تقویت کنیم

وقتی آنها نیستند آرام بمانند. کج خلقی اتفاق خواهد افتاد. آنها بخشی عادی از توسعه هستند. از آنجایی که احساسات کودک نوپا از توانایی آنها برای ابراز آنها بیشتر است، آنها این کار را به تنها راهی که می دانند انجام می دهند. وظیفه شما این است که به آنها کمک کنید راه بهتری بیابند، و زمانی که خودتان دچار عصبانیت شدید یا دارید نمی توانید این کار را انجام دهید.

دکتر فران والفیش، روان‌درمانگر خانواده و روابط، پیشنهاد می‌کند که خشم یا ناامیدی فرزندتان را با «روشن، مهربانی، همدلی و استحکام» هدایت کنید. اولین چیزی که باید به خاطر بسپارید این است که – هر چقدر هم که پیش پا افتاده به نظر برسند – یک کودک همیشه حق دارد احساسات خود را داشته باشد. به جای اشاره به اینکه عصبانی شدن چقدر پوچ است وقتی به آنها هشدار داده اید که زمان نمایش در حال پایان است، دلیل عصبانیت آنها را تأیید کنید